Do silenzo

O meu mundo
e o silenzo,
a miña vida
silenzo é´..
navego
todo o tempo
nun mar de silenzo...
quietude,paz
todo isto
é silenzo.....
¡...cantas verbas
atrapadas neste
meu silenzo...!

¡..cantas sensacions
atrapadas neste
meu silenzo....!

¡....gustame escoitar o silenzo....!

do intimo

Vou e veño
veño e vou
..non acougo..
ando por camiños
nos que non
se albisca o final...
O meu longo camiño
non sei
onde me levará...
so sei
que pronto
terei que parar...

...A miña alma
necesita descansar....

Isto é para ti

Non deixarei que ninguen
me faga dano.....
Non deixarei que ningunha
verba,ningunha ollada
ningun recordo me faga dano....
Levo andado un longo camiño
cheo de pesadelos e
de angurias....
xa chegou o momento
de facer unha parada
ainda que me custe.....
...isto e para ti,meu pai....
...a quen non coñecin....

ansiedade

Vivo nun mundo
de soños
alonxada da realidade
nun mar de memoria
asulagada
polo que pudo ser...
...e non foi...
Vivo chea de pesadelos
e inquedanzas
alonxada do mundo
e da esperanza
A ansiedade
atrápame,corroeme
sácame o sono
....non me deixa
respirar

olladas

ollo a través
da fiestra aberta
na parede de pedra
buscando a mirada
da xente
que non coñezo.......

ollo a través da pedra
mesma
tratando
de entender
verbas que non entendo,
eu que coñezo
o valor da palabra.....

ollo a través da auga
que bate na pedra

pero o seu runrun
......non me deixa
oir o silencio......

Sigo con ..limaiaé

Sigo con este libro marabilloso, co seu prólogo, porque me supon unha volta a miña nenez......
......Trae o cuco unha nova primavera co seu canto tenue do atardecer. As tímidas rolas namoradas, que agardan para a crianza polas follas dos salgueiros de canas brandas......
O camiñar demorado do carro enfía historias de fantasticos tesouros soterradas en olas de barro,agachados en lugares innotos....
O mar de esmeralda, entre sobeados vaise volvendo dourado, ao tempo que os campos de patacas estenden cobertor de flores brancas.....
...Nas abas do monte alban, engalanado con manto malva e amarelo, que garda tesouros do alen...

este ano ....adiantouse para min tamen a primaver....

limaiaé

Estou lendo o libro de poesias de Anton Riveiro Coello..Limaiaé..que penso convertir no meu libro de cabeceira...Nunca pensei que se poideran escribir palabras tan fermosas en galego.Os gravados son de Manuel Figueiras...recordanme os de Castelao...., o prólogo de Delfin Caseiro..Os tres convirten o libro nunha especie de obra de arte o que volves unha e outra vez porque non te cansas
de ver, ler,son tantas as sensacions q espertaron en min q quero deixar constancia aqui recollendo algunhas das q aparecen no prologo.
.."Troitas de prata e cereixas de púrpura abren a porta da casa da memoria.A labarada do lume sentado no chan quenta as palabras de mel dos avós, maxia e misterio que se fan fascinacion nos ollos remelados do neno ledo. Lume de nichas e cavacos que agarima sentido e mans enguruñadas. Aventura calada da supervivencia heroica, expresion de querenza da terra. Vida acompasada ao ritmo cosmico.........Bolboretas da luz presaxian carta de seres queridos que moran na distancia para remediar a morriña silenciada da ausencia que mancaa.....
...Que pequeniña me sinto ante tanta beleza....