In memoriam 5/01/2012 Isaac Díaz Pardo

Tristeza
Bágoas
Dor

Do frío

Lembraste
das candeas penduradas
nos tellados
de antano..?

Lémbrome do carambelo
das pucharcas
con sabores inventados.
Lémbrome do frío
nos beizos
vermelloazulados.

Lembraste de patinar
nese xeo vestido en gris marengo..?

Poema inacabado

Illado

nun mar de nubes

un déjà vu
con outra mirada,
oteando ao lonxe
as outra vidas
que volven
unha e outra vez.....
para indicar
que todo se repite
ata o infinito....!!

Sonata de outono

Amarelos.
marróns

vermellos
laranxas
pinta o outono
a súa sonata
de cores....
e o vento
da chaira
lévaas e trainas


As cores do outono
tocan acordes
para min...

Arumes

E beberei nas

flores murchas

deste outono

que non chega.....

e ulirei arumes

de augas mansas

que algún día

serán escorrentías....

sepia

O reloxio marca

o tempo

sen tempo..

parouse....

escondeuse...

esvaironse

as cores

nun naufraxio

de bágoas amarelas.

O retrato

debuxouno

o tempo

sen tempo.

Pincelando nomes

pincelando verbas

neste meu silenzo

debuxando bolboretas

de soño

neste meu silenzo

creando versos

sen rima.....

tratando de imaxinar

o que non coñezo...

neste meu silenzo......

círculos concéntricos

Ando en círculos concéntricos

e sempre

volvo

o punto de

de partida

.....Non hai saída....

Maio

Tremendo de frío

neste maio de luz...

A casa está a escuras,

cerrei fiestras.

.

Ninguén debe saber

que estou agochada....

.........fíreme a luz..

As pólas dos

salgueiros

debuxan

botóns de algodón....

Así es mi vida, piedra, como tú. Como tú, piedra pequeña; como tú, piedra ligera; como tú, canto que ruedas por las calzadas y por las veredas; como tú, guijarro humilde de las carreteras; como tú, que en días de tormenta te hundes en el cieno de la tierra y luego centelleas bajo los cascos y bajo las ruedas; como tú, que no has servido para ser ni piedra de una lonja, ni piedra de una audiencia, ni piedra de un palacio, ni piedra de una iglesia; como tú, piedra aventurera; (León Felipe)

Hoxe, síntome..pedra

Do mundo virtual

Busquei aí.....

intentando

escapar da realidade,

busquei aí.....

no mundo virtual

e o virtual

tornouse real,

real a soedade

a tristura

as bágoas...

Onde vou?

camiño sen rumbo

non sei

se de verdade

EXISTO!!!!!

Ai..!!! meu amor
quen che dixo a ti,
que a flor do toxo,
chamase "alecrín"?

Do frío

Cuspe,

bágoa,

medo,

frío

silenzo,

frío outra vez,

os ósos tiritando de

frío....

as mans xélidas de

frío...

esperando...

polo sol da invernía,

esperando...

que quente...

un pouquiño

De luces e sombras

Os días eternos....

escaparme,

fuxir,

esconderme....

As luces son sombras....

eu perdín a miña,

fai tempo,

agora, todos me ven...

Necesito atopala

Necesito ser sombra.....

Cristais swarovski

Os cristais eswarovski,

da neve

pintan de branco

a paisaxe impoluta.

A neve

cubre de algodón

as polas núas

da figueira aterida

Do outono

O vento leva as follas

do carballo aterido de friaxe

follas pintadas de cores

outonais......

viaxando entra bretemas

que tapan a paisaxe........

O vento zoa.....

por entre as tellas,

foxe o silenzo..........

Conversas

Xa chegou a primavera...sabes Tula?...andiven mirando e atopei unhas flores preciosas,son para ti, Tula.Cando cheguei..pensei en por unha, acá, no meu recuncho particular....... ti non estas..e o Pancho ollábame tristeiro.
Non fun capaz de miralo...porque él sabe e non pode falar.....Que che fixeron???????

Tula

Estou esperando..
desesperada

Estou ollando
sen ver

Estou berrando
sen verbas xa....

Coas miñas bágoas
farei un río
de auga doce
e ti virás bañarte
cada día....

Tula ven!!!!!!!!!

sen verbas

Esquecéronseme as verbas.... fico muda dende

hai tempo....

só teño un mar
de bágoas infinito..dende
hai tempo....

afóganme...esnaquízanme
..dende hai tempo...

A miña verba só é bágoa.....