sábado, 31 de mayo de 2008

cantigas de amigo


No niño novo do vento
hai unha pomba dourada,
meu amigo!
Quén poidera namorala!

Canta ao luar e ao mencer
en frauta de verde olivo.
Quén poidera namorala,
meu amigo!

Ten áers de frol recente,
cousas de recén casada,
meu amigo!
Quén poidera namorala!

Tamén ten sombra de sombra
e andar primeiro de río.
quén poidera namorala,
meu amigo!

CUNQUEIRO, Álvaro, Cantiga nova que se chama Riveira, en Obra en galego completa, Vigo, Ed. Galaxia, 1980.

Nos ultimos días na miña cabeza hai un bulebule...e ando todo o día a recordar cantigas de amigo de amor...deume por baixar esta mais moderna que canta Luis Emilio Batallan e que eu escoitaba fai moito tempo...xunto co meu namorado e ....que me encanta

martes, 20 de mayo de 2008

Lembrando o Ca pitan Trueno


O meu heroe da infancia foi ,sen dúbida, "O capitan Trueno"..iamos a Xinzo o meu avo e mais eu na
moto a comprar...antes de voltar para a casa eu pasaba por "unha libreria" que había na calle de San Roque era "un totum revolutum" porque alí habia de todo..pero para min era.. un lugar máxico...cheo de revistas e comics do.. Jabato e o Capitan Trueno..Compraba todos os que me deixaba o meu avó e viña tan feliz co meu tesouro para a casa que aínda agora temblo ó lembrarme
O chegar metíame na habitacion e o tempo detiñase podia estar con Goliat, Sigrid e o Capitan percorrendo o mundo na busqueda de mil e unha aventuras......tempo e tempo...lin todolos comics que chegaban as miñas mans ...sen cansarme.....quen poidera volver atrás
............Pero la vida ya te empuja
Como un aullido interminable
¡interminable!
..........Tendrás amigos..
tendrás amor,
pero tú siempre
acuérdate...
....... de lo que un día
yo escribí.......

jueves, 15 de mayo de 2008

Rosalía


Isto e para ti Rosalia

-Por ser muller.....
-Por filla de nai solteira....
-Por precursora
-Por acabar ca escuridade...alguns ainda viven nela
-Polo teu compromiso.....castellanos de castilla tratade ven os galegos......
...este vaise, aquel vaise ,e todos todos se van
..Galicia sen homes quedas, que te poidan traballar
-Polo teu existencialismo....En todo estás e ti es todo...pra min e en min mesma moras
....nin me abandonas nunca..sombra que sempre me asombras
-Polos que te lemos
-Polos que non te len
-Polos puristas que renegan de ti...
-Polos que temos un cravo cravado no corazón
-Por ser churimiqueira...eu tamén o son....
-Por que me peta e quero
e dame a gana
porque me sae da dentro
dunha tristura aceda
que me embarga

....Porque queiran ou non....moitas levamos unha Rosalia no corazon......

Rosalía

martes, 13 de mayo de 2008

O Pancho


O Pancho tiña un ollar tristeiro, eu chegaba a casa e non saía a esperarme, acongoxabame velo así, sen forzas...o andar coxeaba....parecía un velliño...eu non podía mirar para él porque me cortaba a vida...entraba correndo e pechaba a porta para non ver o seu sofrimento..
Fai uns días levamolo o veterinario e estivo ingresado...tiña moita febre....
Agora xa esta de volta e ainda que non e o de antes....xa ven onda min a sobarme..xa se pega a Tula ...xa come ..xa esta millor.....
....O Pancho e a Tula son os nosos cans...... viñeron de lonxe ..

martes, 6 de mayo de 2008

desacougo


custame escribir
ultimamente..
teño un desacougo
que me rompe,
corroeme
destrózame,
desfaime en cachiños....
abulia,deseesperacion...
....a nada...
sintome vacia
sen ilusións,
sen vida.....
ando cal pantasma
que non sabe
...si é ou non é...
aí esta o dilema....