Non deixarei que ninguen
me faga dano.....
Non deixarei que ningunha
verba,ningunha ollada
ningun recordo me faga dano....
Levo andado un longo camiño
cheo de pesadelos e
de angurias....
xa chegou o momento
de facer unha parada
ainda que me custe.....
...isto e para ti,meu pai....
...a quen non coñecin....
1 comentario:
Non deixes que nada nin niguén che faga dano, mais sempre fuxe de facelo ti tamén.
Moi bonito o poema.
Moitas gracias polas troitas de prata e as cereixas de púrpura, xa as merendei todiñas , e ben boas que estaban.
Saúdos, Ana.
Publicar un comentario