melancolia

Ollo as veces a quietude do solpor
e sinto a quietude na miña alma...
sinto a chegada da calma...
cerca do meu corazon

Pero as veces, a quietude desaparece
...e enton...ruxe un furacán
de angurias e de medo
ensombréceseme o espíritu
tórnane a melancolía
...Semello unha árbore sen follas
...Semello un paxaro sen niño

Logo chega a noite coas estrelas
e volve a min a ledicia
abro a ventana da cociña
e soño....e penso noutros días

Na escuridade podo
sumerxirme enteira...
ser eu, de verdade
eu mesma...sen complexos

....quero vivir coa noite estrelada....
....quero sentir sempre esa quietude por min anhelada......