jueves, 5 de febrero de 2009
insomnio
Non podo durmir.....a noite faise longa, moi longa...
... miles de buitres callados van escondiendo sus alas....
os ollos estan cansos..pero non son quen de cerrarse
Teño medo cada día a chegada da noite.....
Teño medo a que xa non poida durmir máis...
Teño medo os meus eternos ..medos..
Teño medo desta eterna soedade...que me acompaña
noite e día...
Eu falo..eu contesto ...
Non hai ninguen....pregunto...
Jour après jour les jours..s,en vont.....
Suscribirse a:
Enviar comentarios (Atom)
1 comentario:
Coñezo ben esa sensación...pero contra o medo só cabe loitar. Nunca anoiteceu que non amencese! Beixiños.
Publicar un comentario