O papel
en branco
ten as
palabras
agochadas…
é preciso
coller as
lentes
en 3D
para
atopalas
palabras
rebrulidas
..
Hoxe é
inverno
e ollo a escarabana
a través da
porta
de cristal
feita de aluminio
lacado..
Dicía miña nai:
Nena está
escarabanando
e a min
sabíame ese
nome...
Aínda me
sabe,
a duzura..a
sorriso,
a pan de millo..
Aínda que a
porta
de madeira...
xa non é
de madeira.
Aínda que
as chancas
de madeira
xá non
teñen
brasas que
as quenten....
Eu sigo
vivindo no alén....
e sego
soñando
que escarabana..
No hay comentarios:
Publicar un comentario